Gavariisch pa Ruski?
Door: Benji & Margot
Blijf op de hoogte en volg De camionet van Benji&Margot
19 November 2009 | Oezbekistan, Samarkand
Hallo!
Voordat ik over Oezbekistan vertel, eerst nog een woordje over Osh!
In Osh zagen we niet alleen de grootste bazaar van central Azie (een waar paradijs voor de brolliefhebber, met zelfs een afdeling van how to pimp your bike), maar waren we ook uitgenodigd op een soort pretrouwfeest.
Altinbek en Nourliza zouden in het weekend trouwen en donderdag kwamen ze Nourliza dan halen om in caravan naar Toktogul te rijden. De Franstalige Kaki was de getuige en via hem waren we uitgenodigd op dit feest.
Voor ons zeer speciaal natuurlijk, in het (Sovjet)appartement waren drie kamers, en in elke kamer zat een groep, wij zaten bij de jeugd en het koppel, maar er was ook een kamer waar de ouders aan het negotieren waren over de bruidschat. Dan vragen ze wat het meisje allemaal kan (bv koeien melken) en dan bepalen ze een prijs. De familie van de jongen moet betalen, maar de familie van het meisje moet ervoor zorgen dat ze kunnen beginnen leven, voor de uitzet zorgen dus.
We zaten met 15 op de grond rond een tafelkleed, zo kanje het best omschrijven. Dat tafelkleed lag vol met brood in het midden, met daarrond confituur, kaas, noten, snoepjes... Je zou dan denken dat dit de maaltijd is, maar neen, we kregen nog een kippenbil, manti, paprika en soep. Voor we vertrokken kregen we nog een stuk schaap met een lap vet, in een zakje. Om 12 uur was er geen elektriciteit meer, want er is niet genoeg in Kyrgizie voor gans de tijd. Ze hadden een generator gehuurd, maar toch was het feestje gedaan. Dat is hier typisch: je bent overal welgekomen, maar ze sturen je ook terug weg. De eerste keer was dat raar, maar nu zijn we het gewoon. De tante kwam dan met grote zakken en gans de tafel wordt dan in die zakken verdeeld en dat krijg je dan mee. Er was gewoon onmogelijk veel eten aanwezig op dat feest.
Het was een mooi koppel en ze zijn echt verliefd, en dat is niet zoooo alledaags. In Kazachstan en Kirgizie mag een man nog steeds een vrouw kidnappen, geen keuze meer, ze moet er mee trouwen. (De mama en de zus van Kaki waren ontvoerd geweest, het is dus niet zo iets uit de geschiedenis)
De volgende dag zijn we de grens met Oezbekistan overgestoken. Het grappigste van het verhaal is dat we zelf lastiger waren dan de douaniers. We wilden ieder papier om legaal te zijn, maar nu zijn we erachter: je kan niet legaal door Oezbekistan met een mobilhome. De douaniers werden onnozel en ze hebben ons weggestuurd.
In Kokkand werd het duidelijk: Oezbekistan is een andere wereld, ze zijn het minst versovjet. Je ziet hier veel meer traditionele kleren, in de Fergana Vallei ook veel meer gesluierde vrouwen.
Een ander duidelijk punt: niet iedereen spreekt Russisch, dat is wel vervelend, niet dat we zo goed Russisch spreken, maar het was een universele taal sinds Oekraine. Ik wou een gsmkaart kopen, maar de 19jarige verkoper kon enkel Oezbeeks. Twee keer raden waar we naartoe zijn geweest om naar het Russisch te tolken? De APTEKA, bij apotheker Abdullah, die naast pillen zonder zever ook prepaidkaarten verkocht.
Een ander opvallend punt is het geld: het grootste briefje is 1000, en wetende dat dit een halve dollar waard is, kan je je al voorstellen... Voor de mensen die weten wat het Jeanettentaske was, awel hier lopen alle mannen met zo een tasje rond om hun geld te vervoeren. 100 dollar dat zijn 200 biljetten, echt superonhandig dinges.
Oezbekistan is een politiestaat, om de 20 km is er een wegblokkade met politie en tussen de oblasten (provincies) zijn er serieuze controles met koffercontrole enzo. Op 1 metroperron staan er gemakkelijk 6 flikken. Tot nu toe waren ze vrij vriendelijk (een keer hebben we per ongeluk op de parking van het politiekantoor geslapen) en laten ze ons vaak gewoon doorrijden. Een keer moesten ze mijn rijbewijs zien, omdat ze dachten dat ik niet kon rijden.
In Tashkent konden we eens terugkeren naar de Westerse wereld, we waren te gast bij Pim, die voor een verhuisfirma werkt. Het expatleven is overal Westers en dat deed wel een beetje deugd! We hebben zelfs naar Aanrijding in Moskou gekeken (op dvd uiteraard). De twee honden van Pim vonden het schaap van het huwelijk trouwens heerlijk!
We hebben de camionet ook wat laten oplappen in Tashkent: nieuwe amortisseur (een blauwe-tot zover mijn inbreng en kennis) en nieuwe remblokken. Na een tussenstop in Jizzakh wilden we doorrijden naar Samarkand, maar JB maakte raar lawaai, tweede garage dan maar… Het roulement van de transmissie-as was kapot, nog even doorrijden en JB was zwaar ziek geweest. We moesten dan per taxi naar Samarkand rijden om daar een nieuw stuk te kopen in het Stukkenparadijs, alle eigenlijk heeft de taxichauffeur dat gedaan. Na zware onderhandelingen hebben we de chauffeur weg gekregen met de helft van het bedrag dat hij vroeg (hij had zich op voorhand een nulleke vergist), ondertussen zat het nieuw roulement er in, met dank aan de Oezbeekse versie van Lambik (want zo zag de garagist er uit).
In Samarkand hebben we ons trachten legaal te maken, daarom hebben we 1 nacht in een Hostel geslapen. Er waren nog 4 anderen die elkaar niet op voorhand kenden, die er op hetzelfde moment waren en allemaal met de fiets waren en daarna naar Turkmenistan zouden doorrijden!
Samarkand is de stad van de blauwe koepels, we bezochten de Registan, Grave of the Kings en Guri Amir Mausoleum, als je er een gedacht van wil hebben: eens googlen. Dit internetcafe heeft wat te veel slakjes gegeten om foto’s op te laden.
Morgen rijden we naar Bukhara en normaal nemen we de Nieuw Zeelandse Alex mee aan boord.
Hi!
As mentioned we attended a real Kyrgyz party. Altinbek and Nourliza are maried now and we were at the pre-wedding party. We al sat on the floor around a sort of sheet full of bread, sweets, nuts and other food. Just too much, everybody was very friendly and wished the couple the best, in the end of the party all the food went into bags and we had to take it home.
Now we arrived in Uzbekistan, it's soo different, you don't see a lot of Sovjet reminders, people were traditional clothes, and they don't speak Russian. At least not all of them. We saw a lot of beautiful buildings, mostly with blue cupola's!
Today we are in Samarkand, but tomorrow we will drive to Bukhara.
JB, our car, needed the garage two times this week, but has new breaks and roulement and amortisseur now (I don't know this words in English, I hardly know them in Dutch).
Coucou,
Je me demandais quand cela allait arrive, mais ca y est La Belgique me manqué. Un bon petit repas bien de chez nous, pouvoir demande son chemin facilement ou meme mieux le connaitre. Mais qu on ne me fasse pas dire ce que je n ai pas dit, notre voyage reste genial.
A Osh nous avons eu beaucoup de chance, car la personne, Kaki, chez qui on avait loge qqes jours plutot, devait s y render aussi pour venire chercher une fille qui allait se marrier avec un ami a lui. Cet enlevement est deja toute une fete en soi et il nous a invite. Vraiment super, car on a ete plonge dans la pure culture Kirgize. En plus il parle parfaitement francais et donc on pouvait commiquer. Pendant que le prix de la dotte se negociait dur dans la piece d a cote, tous les jeunes se retrouvent assis sur des tapis dans une piece donc le centre est rempli de nourriture. On s est bien regale. Contrairement a chez nous, rien ne rien chez celui qui invite, mais chcun reprend chez lui une partie du repas. C etait vraiment une experience a part entiere et un super echange culturel.
Ensuite parti de Osh, nous avons traverse la frontiere assez facilement. En fait on s est un peu fait jete car on demandait trop de papier. Il faut savoir qui l n y a qu une seule voiture qui passé a la fois et on a bloque la frontiere pendant une bonne heure et demie je pense. Enfin bref on a rejoint Qoqand on a peu visiter une medressa (ecole pour apprendre le coran) et un palais. Avec le passage du Kirgizstan en Uzbekistan nous sommes passé de la nature a la culture.
Ils ont quand meme refuse de nous enregistrer ce qui fait qu on est illegal dans le pays. On s est renseigne aupres du consulat Belge et Francais et il nexiste pas de solution pour les voyageur en mobilhome. Mais normalement cela ne devrait pas poser de probleme a la frontiere…
Ensuite direction Tashkent, on nous avons ete accueilli Par Pim, un belge qui fait de l import en Asie central. Super super sympa, il nous a replonger en Europe pour qqes jours. Il avait un appartement en plus dans sa maison nous avons donc meme eu droit a notre propre chambre. Et avec le satellite on a regarde un peu la tele belge (avec 4 heures de difference on est tombe sur des programmes pas super interessant mais cela fait quand meme plaisir) et j ai pu boire une DUVEL. Samedi soir un repas dans un resto italion avec des ambassadeurs italien puis direction une fete chez qqun pour finir dans un bar-discotheque. Deux jour savant on mangait une soupe locale sur le sol… On a aussi visiter et recharge nos batteries.
Il connaissait un garagiste on nous avons pu finalement remplacer notre amortisseur casse depuis Berlin et j ai fais mettre des nouvelles plaquettes de freins. Pim nous a vraiment bien renseigne, encore merci a lui. Enfin en route pour Samarkand avec une etape a Jizzah.
Petit bruit deviant grand, on sarrete au premier garagiste que l on trouve avec une bonne intuition, car le roulement soutenant l axe de transmission etait foutu. Je vous passé les details mais 4 h plus tard tout est en ordre. J-B est donc passez sur le billard cette semaine, mais son lifting a fonctionne car elle n a plus ete aussi silencieuse depuis Berlin.
Maintenant on est a Samarkand, ville splendide, vous n aurez pas de photos cette semaine, car internet est decidement vraiment trop lent ici. Mais c est rempli de mausoles, de medressa et de mosques grandioses. Manque d originalities toutes les coupoles sont dans le meme bleu.
Details amusant, il n y a pas de mister cash ici et cela se comprend. Sur le marche noir un dollar vaut 2000 som et leur plus grand billet vaut 1000som. Donc quand on echange 100 dollar on recoit 200 billet en retour. Personne n a donc de portefeuille ici, mais plutot des petites malettes et compter les billets est un sport national ici.
Oups j ai ete un peu long, merci pour tout vos commentaries cela fait super plaisir a lire.
A bientot
Benji, Margot and re-builded J-B
Voordat ik over Oezbekistan vertel, eerst nog een woordje over Osh!
In Osh zagen we niet alleen de grootste bazaar van central Azie (een waar paradijs voor de brolliefhebber, met zelfs een afdeling van how to pimp your bike), maar waren we ook uitgenodigd op een soort pretrouwfeest.
Altinbek en Nourliza zouden in het weekend trouwen en donderdag kwamen ze Nourliza dan halen om in caravan naar Toktogul te rijden. De Franstalige Kaki was de getuige en via hem waren we uitgenodigd op dit feest.
Voor ons zeer speciaal natuurlijk, in het (Sovjet)appartement waren drie kamers, en in elke kamer zat een groep, wij zaten bij de jeugd en het koppel, maar er was ook een kamer waar de ouders aan het negotieren waren over de bruidschat. Dan vragen ze wat het meisje allemaal kan (bv koeien melken) en dan bepalen ze een prijs. De familie van de jongen moet betalen, maar de familie van het meisje moet ervoor zorgen dat ze kunnen beginnen leven, voor de uitzet zorgen dus.
We zaten met 15 op de grond rond een tafelkleed, zo kanje het best omschrijven. Dat tafelkleed lag vol met brood in het midden, met daarrond confituur, kaas, noten, snoepjes... Je zou dan denken dat dit de maaltijd is, maar neen, we kregen nog een kippenbil, manti, paprika en soep. Voor we vertrokken kregen we nog een stuk schaap met een lap vet, in een zakje. Om 12 uur was er geen elektriciteit meer, want er is niet genoeg in Kyrgizie voor gans de tijd. Ze hadden een generator gehuurd, maar toch was het feestje gedaan. Dat is hier typisch: je bent overal welgekomen, maar ze sturen je ook terug weg. De eerste keer was dat raar, maar nu zijn we het gewoon. De tante kwam dan met grote zakken en gans de tafel wordt dan in die zakken verdeeld en dat krijg je dan mee. Er was gewoon onmogelijk veel eten aanwezig op dat feest.
Het was een mooi koppel en ze zijn echt verliefd, en dat is niet zoooo alledaags. In Kazachstan en Kirgizie mag een man nog steeds een vrouw kidnappen, geen keuze meer, ze moet er mee trouwen. (De mama en de zus van Kaki waren ontvoerd geweest, het is dus niet zo iets uit de geschiedenis)
De volgende dag zijn we de grens met Oezbekistan overgestoken. Het grappigste van het verhaal is dat we zelf lastiger waren dan de douaniers. We wilden ieder papier om legaal te zijn, maar nu zijn we erachter: je kan niet legaal door Oezbekistan met een mobilhome. De douaniers werden onnozel en ze hebben ons weggestuurd.
In Kokkand werd het duidelijk: Oezbekistan is een andere wereld, ze zijn het minst versovjet. Je ziet hier veel meer traditionele kleren, in de Fergana Vallei ook veel meer gesluierde vrouwen.
Een ander duidelijk punt: niet iedereen spreekt Russisch, dat is wel vervelend, niet dat we zo goed Russisch spreken, maar het was een universele taal sinds Oekraine. Ik wou een gsmkaart kopen, maar de 19jarige verkoper kon enkel Oezbeeks. Twee keer raden waar we naartoe zijn geweest om naar het Russisch te tolken? De APTEKA, bij apotheker Abdullah, die naast pillen zonder zever ook prepaidkaarten verkocht.
Een ander opvallend punt is het geld: het grootste briefje is 1000, en wetende dat dit een halve dollar waard is, kan je je al voorstellen... Voor de mensen die weten wat het Jeanettentaske was, awel hier lopen alle mannen met zo een tasje rond om hun geld te vervoeren. 100 dollar dat zijn 200 biljetten, echt superonhandig dinges.
Oezbekistan is een politiestaat, om de 20 km is er een wegblokkade met politie en tussen de oblasten (provincies) zijn er serieuze controles met koffercontrole enzo. Op 1 metroperron staan er gemakkelijk 6 flikken. Tot nu toe waren ze vrij vriendelijk (een keer hebben we per ongeluk op de parking van het politiekantoor geslapen) en laten ze ons vaak gewoon doorrijden. Een keer moesten ze mijn rijbewijs zien, omdat ze dachten dat ik niet kon rijden.
In Tashkent konden we eens terugkeren naar de Westerse wereld, we waren te gast bij Pim, die voor een verhuisfirma werkt. Het expatleven is overal Westers en dat deed wel een beetje deugd! We hebben zelfs naar Aanrijding in Moskou gekeken (op dvd uiteraard). De twee honden van Pim vonden het schaap van het huwelijk trouwens heerlijk!
We hebben de camionet ook wat laten oplappen in Tashkent: nieuwe amortisseur (een blauwe-tot zover mijn inbreng en kennis) en nieuwe remblokken. Na een tussenstop in Jizzakh wilden we doorrijden naar Samarkand, maar JB maakte raar lawaai, tweede garage dan maar… Het roulement van de transmissie-as was kapot, nog even doorrijden en JB was zwaar ziek geweest. We moesten dan per taxi naar Samarkand rijden om daar een nieuw stuk te kopen in het Stukkenparadijs, alle eigenlijk heeft de taxichauffeur dat gedaan. Na zware onderhandelingen hebben we de chauffeur weg gekregen met de helft van het bedrag dat hij vroeg (hij had zich op voorhand een nulleke vergist), ondertussen zat het nieuw roulement er in, met dank aan de Oezbeekse versie van Lambik (want zo zag de garagist er uit).
In Samarkand hebben we ons trachten legaal te maken, daarom hebben we 1 nacht in een Hostel geslapen. Er waren nog 4 anderen die elkaar niet op voorhand kenden, die er op hetzelfde moment waren en allemaal met de fiets waren en daarna naar Turkmenistan zouden doorrijden!
Samarkand is de stad van de blauwe koepels, we bezochten de Registan, Grave of the Kings en Guri Amir Mausoleum, als je er een gedacht van wil hebben: eens googlen. Dit internetcafe heeft wat te veel slakjes gegeten om foto’s op te laden.
Morgen rijden we naar Bukhara en normaal nemen we de Nieuw Zeelandse Alex mee aan boord.
Hi!
As mentioned we attended a real Kyrgyz party. Altinbek and Nourliza are maried now and we were at the pre-wedding party. We al sat on the floor around a sort of sheet full of bread, sweets, nuts and other food. Just too much, everybody was very friendly and wished the couple the best, in the end of the party all the food went into bags and we had to take it home.
Now we arrived in Uzbekistan, it's soo different, you don't see a lot of Sovjet reminders, people were traditional clothes, and they don't speak Russian. At least not all of them. We saw a lot of beautiful buildings, mostly with blue cupola's!
Today we are in Samarkand, but tomorrow we will drive to Bukhara.
JB, our car, needed the garage two times this week, but has new breaks and roulement and amortisseur now (I don't know this words in English, I hardly know them in Dutch).
Coucou,
Je me demandais quand cela allait arrive, mais ca y est La Belgique me manqué. Un bon petit repas bien de chez nous, pouvoir demande son chemin facilement ou meme mieux le connaitre. Mais qu on ne me fasse pas dire ce que je n ai pas dit, notre voyage reste genial.
A Osh nous avons eu beaucoup de chance, car la personne, Kaki, chez qui on avait loge qqes jours plutot, devait s y render aussi pour venire chercher une fille qui allait se marrier avec un ami a lui. Cet enlevement est deja toute une fete en soi et il nous a invite. Vraiment super, car on a ete plonge dans la pure culture Kirgize. En plus il parle parfaitement francais et donc on pouvait commiquer. Pendant que le prix de la dotte se negociait dur dans la piece d a cote, tous les jeunes se retrouvent assis sur des tapis dans une piece donc le centre est rempli de nourriture. On s est bien regale. Contrairement a chez nous, rien ne rien chez celui qui invite, mais chcun reprend chez lui une partie du repas. C etait vraiment une experience a part entiere et un super echange culturel.
Ensuite parti de Osh, nous avons traverse la frontiere assez facilement. En fait on s est un peu fait jete car on demandait trop de papier. Il faut savoir qui l n y a qu une seule voiture qui passé a la fois et on a bloque la frontiere pendant une bonne heure et demie je pense. Enfin bref on a rejoint Qoqand on a peu visiter une medressa (ecole pour apprendre le coran) et un palais. Avec le passage du Kirgizstan en Uzbekistan nous sommes passé de la nature a la culture.
Ils ont quand meme refuse de nous enregistrer ce qui fait qu on est illegal dans le pays. On s est renseigne aupres du consulat Belge et Francais et il nexiste pas de solution pour les voyageur en mobilhome. Mais normalement cela ne devrait pas poser de probleme a la frontiere…
Ensuite direction Tashkent, on nous avons ete accueilli Par Pim, un belge qui fait de l import en Asie central. Super super sympa, il nous a replonger en Europe pour qqes jours. Il avait un appartement en plus dans sa maison nous avons donc meme eu droit a notre propre chambre. Et avec le satellite on a regarde un peu la tele belge (avec 4 heures de difference on est tombe sur des programmes pas super interessant mais cela fait quand meme plaisir) et j ai pu boire une DUVEL. Samedi soir un repas dans un resto italion avec des ambassadeurs italien puis direction une fete chez qqun pour finir dans un bar-discotheque. Deux jour savant on mangait une soupe locale sur le sol… On a aussi visiter et recharge nos batteries.
Il connaissait un garagiste on nous avons pu finalement remplacer notre amortisseur casse depuis Berlin et j ai fais mettre des nouvelles plaquettes de freins. Pim nous a vraiment bien renseigne, encore merci a lui. Enfin en route pour Samarkand avec une etape a Jizzah.
Petit bruit deviant grand, on sarrete au premier garagiste que l on trouve avec une bonne intuition, car le roulement soutenant l axe de transmission etait foutu. Je vous passé les details mais 4 h plus tard tout est en ordre. J-B est donc passez sur le billard cette semaine, mais son lifting a fonctionne car elle n a plus ete aussi silencieuse depuis Berlin.
Maintenant on est a Samarkand, ville splendide, vous n aurez pas de photos cette semaine, car internet est decidement vraiment trop lent ici. Mais c est rempli de mausoles, de medressa et de mosques grandioses. Manque d originalities toutes les coupoles sont dans le meme bleu.
Details amusant, il n y a pas de mister cash ici et cela se comprend. Sur le marche noir un dollar vaut 2000 som et leur plus grand billet vaut 1000som. Donc quand on echange 100 dollar on recoit 200 billet en retour. Personne n a donc de portefeuille ici, mais plutot des petites malettes et compter les billets est un sport national ici.
Oups j ai ete un peu long, merci pour tout vos commentaries cela fait super plaisir a lire.
A bientot
Benji, Margot and re-builded J-B
-
19 November 2009 - 16:16
Paps:
j ai tout lu et jecris sur mon gsm a notre stand a medica. C'est merveilleux de pouvoir avoir de vos nouvelles et tant de détails de votre aventure. Plus que 34 jours de voyage pour jb prennez en bien soin et de vous aussi. Bien sur encore 34 bisous virtuels à vous partager. -
19 November 2009 - 22:56
Kurt:
gelukkig is JB slim genoeg om pas ziek te worden waar de uurlonen laag zijn.We blijven uitkijken naar nieuws en bestellen enkele extra uren: ge zult niet uitverteld geraken als ge thuiskomt. Blijf ferm genieten!
-
21 November 2009 - 12:06
Maman:
Vive l'euro!
Moi aussi, c'est avec énormément de plaisir que je vous lis .
Vos aventures sont aussi passionantes à lire qu'un bon roman : rien ne manque , un peu de stresss ( la police, les frontières, la presque panne de jb....)un peu de vie locale ( surprenante! )la description de magnifiques paysages....
Encore bonne route et xxxxxxxxx à tous les 2
-
25 November 2009 - 12:54
Nanie:
Le récit du mariage m'a bien fait rire !
C'est un formidable voyage et j'espère que la traversée de la mer Caspienne va bien se passer . Est-ce qu'il fait froid là-bas ?
Profitez de votre voyage en bateau .
Bye jusqu'au 23 .
Kusjes -
25 November 2009 - 20:08
Olivia:
coucou, je voudrais pas faire le rabat joie.... mais il me faudrais une réponse cette semaine ou au plus tard la semaine prochaine. Si tu sais pas tu peux attendre mais la place pourrait ne plus etre libre. Geniet er nog goed van en tot binnenkort allebei!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
